Bilimin evrim sürecinde özgün ve devrimci bir çağ Grek uygarlığıyla başlar. Yenilik ilkin dinsel anlayışta meydana gelir. Grek tanrıları, insanla aynı dünyayı paylaşan ve insan biçiminde ( antropomorfiz) varlıklar olurlar. Bu çağa bilimsel çalışmalarıyla ağırlığını koyan , doğayı açıklama modeliyle adını yüzyıllar sonrasına taşıyan ünlü düşünür Aristoteles'tir.
Aristoteles'e göre, dünyaya ilk hareketi Tanrı vermiştir. Bu ilk hareketle devinime geçen dünya da sonraki bütün değişim ve oluşumlar Aristoteles'in dört neden kuramına göre meydana gelir. Bu dört neden şöyledir:
1. Maddi neden ( causa materialist )
2. Biçimsel neden ( causa formalis )
3. Hareket ettirici neden ( causa effiens )
4. Ereksel neden ( causa finalis )
Bu dört neden hem canlı hem de cansız doğa da egemendir. Her bir nesne her bir varolan bu dört nedenin etkisiyle değişir ve hareket eder.
Isaac Newton " Doğal Felsefenin Matematiksel ilkeleri " adlı başyapıtında, gökyüzünde be yeryüzünde meydana gelen hareketleri evrensel çekim yasasına göre ve matematiksel bir dille açıklar. Bununla Newton , Aristoteles'in dünya tasarımı modelini yıkmış olur. Böylece, Aristoteles'in yüzyıllarca egemen olmuş ereksel evren tasarımı, yerini kör bir nedenselliğe dayanan maddeci bir evren tasarımına terkeder.
Ptolemaios un yer merkezli evren tasarımı pratikte bu soruların yanıtını da beraberinde getirdiği için , Copernicusa kadar yüzyıllarca geçerli olabilmiştir .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder